Hans Truijen (Soerabaja, 1928-Klimmen, 2005) schilder, wandschilder, glazenier, maker van mozaïeken, graficus.
Verblijft tot zijn derde jaar in Nederlands-Indië, waar hij geboren is. Brengt zijn jeugd door in Den Haag.
Hij werd opgeleid als glazenier op de Jan van Eyckacademie in Maastricht (1949-1955), waar hij les kreeg van glazenier Jos ten Horn en kunstschilder Thé Lau, en cum laude afstudeerde in 1955. Van 1955 tot 1959 woonde en werkte hij in Den Haag. In 1959 vestigde hij zich in Zuid-Limburg en woonde vanaf 1964 tot zijn overlijden  met Atty en hun vier kinderen op Huize Retersbeek, een omgracht herenhuis, te Klimmen . Hij was bevriend met kunstenaars als Charles Eyck en Jacques Vonk.
Hij begon als monumentaal kunstenaar, in het bijzonder als glazenier. Rond 1970 ontwikkelde hij zich steeds meer in de vrije schilderkunst. Om zich te bekwamen in de schilderkunst had hij reeds in 1957 een koninklijke subsidie ontvangen.
In zijn latere jaren is Truijen vooral bekend geworden door zijn kleurrijke blije en poetische schilderkunst. Om perspectief in de voorstellingen bekommerde hij zich niet. In zijn kunstwerken is het als het ware altijd voorjaar, hoewel in zijn persoonlijk leven regelmatig depressieve periodes voorkwamen.
Truijen maakte nooit deel uit van groepen, stromingen of een bepaalde stijl. Toch is zijn werk diep geworteld in de kunst van de 20ste eeuw. Zo kan men een duidelijke verwantschap onderkennen met Marc Chagall , de Fauvisten (o.a. Henri Matisse) en Jackson Pollock.
Glas-in-loodramen
Evenals zijn vrije schilderkunst getuigen zijn glas-in-loodramen van een lyrisch expressionistische stijl. Essentieel in zijn werk is het gebruik van de primaire kleuren rood, blauw en geel.
Voor het uitvoeren van zijn ontwerpen werkte hij samen met atelier Flos in Steyl, atelier Felix in Maastricht en in latere jaren atelier Joëlle d’ Alsace in het Belgische Lanaken. Aanvankelijk zijn de invloeden van zijn leermeester Jos ten Horn merkbaar: felle kleuren en het gebruik van grisaille alleen voor detaillering.
Een van zijn eerste opdrachten is de beglazing van de St. Clemenskerk in Hulsberg (1960-’63). Naast enkele non-figuratieve bestond zijn produktie uit figuratieve ramen.

Opmerkelijk zijn de zgn. pop-artramen, die hij in 1966-’68 voor de St. Martinuskerk in Maastricht maakte. Met behulp van de zeefdruktechniek en vervolgens inbranden bracht hij fotografische beelden over op stukken (gekleurd) glas. Grisaille gebruikte hij om verbindende elementen te schilderen.
Helaas is bij deze ramen de verkeerde verf gebruikt waardoor door het verdwijnen van de grisaille verschillende afbeeldingen onherkenbaar zijn geworden. Bij latere opdrachten werd wel de juiste verf gebruikt, zoals voor de ramen uit 1971 in het trappenhuis van het klooster “Huize de Berg” in Heerlen. De Martinus-ramen zijn ook opmerkelijk door de toegepaste iconografie. Door foto’s van actuele gebeurtenissen te gebruiken wordt het lijden en de verrijzenis van Christus verbonden met oorlog en vrede in de wereld van nu. De eeuwenoude liturgische beeldtaal is vervangen door de beeldtaal van de moderne media.

Bijna 20 jaar later maakt Truijen voor de hal van het toen nieuwe stationsgebouw in Heerlen een monumentaal tweedelig glas-in-loodraam (1985, 6 x 11m). In een kleurrijke collageachtige compositie worden allerlei aspecten van het reizen en aankomen van reizigers uitgebeeld. De kleuren zijn helder en geven een feestelijke uitstraling. Het stationsgebouw is in 2012 alweer gesloopt om plaats te maken voor het nieuwe Maankwartier. Het raam is (voorlopig) opgeslagen bij de oorspronkelijke producent glasatelier Joëlle d’ Alsace in Lanaken.
Hij ontwierp niet alleen ramen voor kerken, maar ook voor scholen, verzorgingstehuizen, overheidsinstellingen en particulieren.
Hans Truijen heeft een uniek en omvangrijk oeuvre opgebouwd. Werken van hem zijn opgenomen in de collecties van musea (o.a. Bonnefantenmuseum en Bommel van Dam) , bedrijven (o.a. DSM en KPN) en particulieren. Nam deel aan een groot aantal groeps- en soloexposities.

Enkele monumentale werken van Truijen:
— Glas-in-loodraam, vrije compositie met bloemen, Emmacollege, Hoensbroek (1960)
— Sobere, non-figuratieve ramen , Pastoor van Ars-koepelkerk, Delft (1965) gesloopt
— Mozaïek, ‘ Moeder Gods als beschermer van de schippers’, Nijmegen (1966)
— Muur- en plafondschildering, St Catharinakapel, Oud-Lemiers (1978)
— Glas-in-loodraam, Station Helmond (1987)
— Drie ronde ramen met dier-en plantmotieven, Gemeentehuis Voerendaal (1990)
— Vier drieluikramen, ‘Verbeelding Sittard 750 jaar Stad”, Gemeentehuis Sittard (1995)

Ramen in de Oostelijke Mijnstreek:

Ramen in trappenhuis Kloostercomplex “Huize de Berg” te Heerlen (1971)

Bronnen:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hans Truijen
website Hanstruijen.nl
Carine Hoogveld (red), Glas in lood in nederland 1817-1968 (Den Haag, 1989) 346
Annelette Hamming, Hans Truijen, Liefdesbrieven aan het leven, ( Zaanstad, 1995) (vooral over zijn schilderwerk)