Daan Wildschut
Daan Wildschut (Grave, 1913-Bunde, 1995), veelzijdig en productief kunstenaar: monumentaal kunstenaar, schilder, beeldhouwer, illustrator, docent.
Bracht zijn jeugd door in Horst en Nijmegen. In 1930 behaalde hij de acte LO-tekenen aan de Stedelijke Tekenschool te Nijmegen, van 1931 tot 1933 bezocht hij de Koninklijke School voor Kunst, Techniek en Ambacht in Den Bosch (thans bekend als Akademie voor Kunst en Vorming St. Joost, onderdeel van Avans Hogeschool). Na deze opleiding trad hij in dienst bij de Duitse kerkschilder Walter Vits in Düsseldorf.
Tussen 1936 en 1940 studeerde hij in Antwerpen aan de Academie voor Schoone Kunsten en vervolgens aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten, waar hij o.a. les kreeg van prof. Isidore Opsomeren in figuurschilderen. Nog tijdens zijn Antwerpse periode ontving hij drie jaar achtereen de Koninklijke Subsidie, een prijs voor jonge schilders en waardoor hij een staat was door te studeren
Na zijn studie in Antwerpen verhuisde Wildschut naar Maastricht en raakte hecht bevriend met Charles Eyck. Beiden hadden hun atelier in het Bonnefantenklooster. Hij assisteerde Eyck ook bij de uitvoering van enkele van diens monumentale opdrachten. Was ook bevriend met Joep Nicolas, Teun & Jopie Roosenburg, Edmond Bellefroid, Nico Wijnberg en vele andere kunstenaars.
Omdat hij weigerde zich in te schrijven bij de Kultuurkamer en om aan dwangarbeid in Duitsland te ontkomen dook hij tijdens WO II onder bij de paters Passionisten in het Noord-Limburgse Molenhoek. In de bovenkapel van het klooster maakte hij toen een grote wandschildering met aan weerszijden twee glas-in-loodramen
In 1956 verhuisde Wildschut met zijn gezin naar ‘De Heiligenberg’ een monumentaal herenhuis in Bunde. Hier woonde en werkte hij tot zijn overlijden in 1995.
Daan Wildschut is vooral bekend door zijn monumentale werken. Hij beheerste vrijwel alle monumentale technieken: hij maakte glas-in-loodramen, glas-in-beton/epoxyramen, glasappliqué, reliëfs, wandtapijten, wandschilderingen, mozaïeken en sgraffiti, zowel voor kerkelijke als voor profane opdrachtgevers.
In Limburg en Brabant kreeg hij talrijke opdrachten voor kerkramen. Voor het uitvoeren van zijn ontwerpen werkte hij samen met Atelier Flos in Steyl en Atelier Felix in Maastricht.
Nog tijdens zijn studie in Antwerpen ontwierp hij voor de neogotische Willibrorduskerk in Zeilberg (Deurne) drie grote glas-in-loodramen (1938). Zijn eerste belangrijke opdracht. Zijn enorm groot glas-in-loodraam ‘Het Zonnelied van Franciscus’ (1963, 255m²) in de Franciscuskerk, thans Franciscushuis geheten, in Weert wordt wel het magnum opus van zijn glazenierskunst genoemd. In deze kerk bevinden zich ook glas-in-betonramen van Wildschut.
Daan Wildschut introduceerde in 1949 de techniek van glas-in-beton. Later gebruikte hij glas-in-epoxy. Epoxyhars is lichter, hecht beter en veroorzaakt geen haarscheuren. Voor de Annakerk in Heerlen heeft hij niet minder dan 17 grote, schitterende glas-in-betonramen ontworpen.
Enkele voorbeelden van zijn monumentaal werk:
Een abstract glas-in-betonraam (55m²) voor het Nederlands paviljoen op de wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel. Na afloop van de Expo werd het raam in aangepaste vorm, onder meer glas-in-epoxy i.p.v. glas-in-beton, in de Agneskerk in Bunde geplaatst.
Glas-in-betonraam in de O.L. Vrouwe ter Noodkapel in Tilburg (1964)
Glas-in-loodramen in de O.L. Vrouwebasiliek in Maastricht (1988).
Groot gevelmozaïek voor het St. Willibrordusziekenhuis in Tegelen (1962)
Een abstracte wandschildering over meerdere verdiepingen in het Philips Kantoorgebouw VB in Eindhoven (rond 1965) en een wandschildering in de Lambertuskerk in Kerkrade (1960).
Een groot wandtapijt voor het Evoluon in Eindhoven (1966).
Het monumentaal werk wisselde hij af met het maken van beelden, zoals de Jachthoornblazer (1967) in Breda, en vooral met schilderwerk (acryl, olieverf, aquarel) met als thema’s o.a. het Limburgs landschap, stillevens, portretten en de jacht. Hij schilderde van figuratief tot abstract.
Naast zijn artistieke activiteiten gaf hij les aan het Instituut voor industriële Vormgeving Eindhoven (1950-’55), de Limburgse Akademie voor Bouwkunst Maastricht (1956-’67) en de HTS afdeling Bouwkunde Heerlen (1968-’69). Tot zijn leerlingen behoorden onder anderen Leo Reihs en Arno Verhoeven.
Kerkramen in de Oostelijke Mijnstreek:
ramen in de Annakerk te Heerlen-Bekkerveld, glas-in-beton (1954-1979)
ramen in de Onbevlekt Hart van Mariakerk/Fatimakerk te Brunssum (1956)
Bronnen:
Oei Wildschut, Daan Wildschut in de kerk van Molenhoek in: CAM (Culturele Activiteiten Molenhoek), Een Kerk vol Kunst (Molenhoek, 2016) 36-42
Carine Hoogveld (red), Glas in Lood in Nederland 1817-1968 (Den Haag, 1989), 360, 361
Oei Wildschut en Flos Wildschut, Inleiding en brochure bij expositie ‘Daan Wildschut 100 jaar’ , Museum Land van Valkenburg (2013) expositie is overzicht schilderswerk
www.Wikiwand.com/nl/Daan Wildschut
nl.wikipedia.org/wiki/Daan Wildschut
